Het tweede deel van The Get Down betekent ook weer overleven, dromen achterna jagen en vooral veel muziek maken voor de superhelden, karikaturen en historische figuren uit de Bronx van eind jaren zeventig.
SPOILERS... SPOILERS... SPOILERS... SPOILERS...
De jongens hebben geïnvesteerd in hun muziek door overal door de Bronx gratis op te treden en menen dat het tijd is voor een cashflow. Met optreden in de club krijgen ze betaald, maar echt veel geld zou verdiend kunnen worden door een plaat op te nemen, wat vanwege de gebruikte samples uit andermans muziek even geen optie is. Ondanks de vele mixtapes die wel rondgingen was een opname maken van de crew en DJ, laat staan deze uitbrengen, gewoon verboden in de jaren zeventig.
Het alternatief zou zijn dat ze de muziek zouden laten inspelen door een band, maar daar haalt de posse van Shaolin Fantastic de neus voor op. En terecht. Ze hebben tenslotte een DJ, de conductor die van cruciale betekenis is voor hun geluid en ze zijn uiteraard zeer overtuigd van specifiek dát geluid.
De groep valt uit elkaar door ruzie en omstandigheden waardoor groepen uit elkaar vallen in een omgeving waar de drugs ze om de oren vliegen en misstappen gewoon op de loer liggen. En daarmee gaat het allemaal toch uit als een nachtkaars en dat werkt verfrissend, want het zet de serie opeens met beide benen op de grond middenin een surrealistische en gedramatiseerde geschiedenisvertelling die dus uitdooft naar een gewoon niet zo happy end.
Het is ook geen happy end. Wanneer fenomenen uit de underground naar de oppervlakte komen, worden deze geïnterpreteerd en evolueren ook weer verder. Dat is misschien niet erg, maar gewoon ‘hoe de dingen gaan’. Dan is het niet meer van jou, dan is het opeens van iedereen. Credits gaan vaak naar de personen die slagen ergens een hype van te maken en dat zijn dan niet persé ook de eigenlijke scheppers of creatief rechthebbenden ervan.
En dat is een boodschap die de makers van deze serie overbrengen door die kaars helemaal te doven en te benadrukken dat Rappers Delight van de Sugar Hill Gang, ondanks het verzet uit de scene, is opgenomen zonder DJ en werd ingespeeld door een band.
En die plaat was helemaal aan de hand. Met die commerciële hit is hiphop een feit en de herkomst ervan alweer verleden tijd. Maar die herkomst is wel enorm cool, gehuisvest in de Bronx en wordt geprezen in The Get Down.
De aanwezigheid van hiphop is trouwens ook erg cool, maar dat is weer een ander (hopelijk volgend?) verhaal.
Reactie schrijven