Everything Sucks - Highschool in '96

Het aandoenlijke verhaal over tienerproblemen dat wordt verteld in de Netflix Original Everything Sucks, is volgens mij niet perse onlosmakelijk verbonden met de jaren negentig. Maar dat de makers er voor kiezen om het verhaal in deze tijd te laten afspelen is een leuk gegeven als je net zoals ik ook in die tijd op de middelbare school zat.

SPOILERS, alhoewel dat wel reuze meevalt

Nu moet ik toch toegeven dat die Amerikaanse highschool-toestanden wel bekend zijn van tv, maar dat ik er toch iets minder mee heb. Dat met die clubs na de les maar wel op school, kluisjes zo groot als een keukenkast of de warme lunch tussen de middag, het is toch een beetje een ver-van-mijn-bed-show. Wij namen gewoon van die kleffe boterhammen mee. Bovendien was mijn conrector (van mijn eerste middelbare school dan) gewoon een eersteklas paardenlul, die nooit met kinderen had mogen werken en niet, zoals in Everything Sucks, een vreselijk lieve man die het beste voor heeft met alles wat rondloopt op zijn school en waar je dus wel van moet houden.

Dat neemt niet weg dat het aspect over opgroeien en ergens bij willen horen minstens een beetje herkenbaar moet zijn voor iedereen die ooit een brugpieper is geweest. Kate worstelt daarbij ook nog met haar homoseksualiteit en Luke met het volwassen worden zonder enige invloed van een vaderfiguur. De vriendschap die tussen hen ontstaat is er een om voor de rest van hun leven te koesteren en daar kun je moeilijk omheen. Daarnaast kampen hun beider alleenstaande ouders met alle problemen die komen kijken bij het opvoeden van hun pubers. Zo zijn deze ouders, voor de verandering in een serie over tieners met tienerproblemen, ook net echte mensen die in hetzelfde schuitje zitten en komen ook hun sores aan de beurt.

Geïllustreerd met hier en daar een best wel leuk ninetie-grapje zoals bijvoorbeeld het cassettebandje dat in de autoradio vast blijft zitten waardoor ze gedoemd zijn tot het einde der tijden dat bandje af te moeten luisteren, of de videoclip die Luke maakt met daarin allemaal nagespeelde fragmenten van videoclips van toen. Tel daar de muziek bij op (in de VS dus geen happy hardcore, maar wel Ace of Base, Oasis en Tori Amos) en de kleding met de canvas rugzak als standaard accesoire en voila: een leuke jaren negentig-setting om naar te kijken.

En dat alles in het plaatsje Boring, waar toeristen alleen stoppen om een foto bij het Welkom in Boring-bord te maken. Snap ik! Ik heb het zelf net op mijn emmer-lijst erbij gezet.*

Maar bij mij voor Everything Sucks dus geen hier-valt-m’n-bek-van-open-nostalgie. En ook geen och-wat-identificeer-ik-mezelf-hier-toch-mee. Wel hier en daar wat momenten van herkenning, knipogen om van te glimlachen en veel lieve mensen die er het beste van proberen te maken die wat mij betreft in elk decennium mogen rondlopen.

Maar het is nog lang geen Fort Alpha.

Op de hoogte blijven van nieuwe blogs?

Volg me dan op: Facebook. En op: Insta.

Dit artikel delen? Kan ook allemaal: