Die ingeprente het-is-maandag-en-ik-heb-nog-geen-koffie-gehad-expressie op het gelaat van Jessica Jones kan ik zo na het zien van seizoen twee meer dan volkomen begrijpen. Het zit haar allemaal niet mee. En wat het ergste is, is dat het ook heel anders had kunnen zijn, wanneer de rest iets meer aan de rest in plaats van voornamelijk aan zichzelf had gedacht.
SPOILERS, uit allerlei hoeken
Jessica Jones heeft voor een superheld eigenlijk maar een simpele superkracht, ze is alleen maar heel erg sterk. Ze heeft ook al geen een alter ego, laat staan een incognito-outfit. Haar voormalige aartsvijand heeft ze al om zeep geholpen, dus in feite is ze nog schurkloos ook.
Maar beschadigd is Jones des te meer. Haar trauma’s, de ene opgelopen door het besmet raken met haar superkracht en de andere als een ellendig gevolg van die gave, resulteren in lijden. En lijden kan ze als Jezus. Daarom drinkt en scheldt ze vrij veel. Het is misschien moeilijk te geloven, maar ondanks haar cynische blik op de wereld staat belangeloos haar dierbaren beschermen nog altijd voorop. Maar wie moet er eigenlijk tegen wie beschermd worden? Zonder een duidelijke schurk ligt dat een stuk genuanceerder.
Het gesodemieter begint wanneer Jessica met pleeg/stief/aangenomen zus Trish op zoek gaat naar antwoorden. Wie is verantwoordelijk voor de experimenten die op Jones gedaan zijn na het auto-ongeluk waarvan haar superkracht een bijwerking is geweest? Koeien die Jessica zelf eigenlijk liever in de sloot zou laten, omdat wat er boven komt drijven haar persoonlijk aangaat.
Zo blijkt Jessica's moeder nog in leven dankzij de genetische experimenten van dr. Karl Malus, die moeder en dochter Jones tegelijkertijd illegaal en ongevraagd onder behandeling had. Maar hij is ook weer niet het-witte-jassen-dokter-met-Duits-accent-Mengele-type dat je zou verwachten, maar de goedbedoelende nerd die met zijn best wel coole t-shirts de ethiek door een iets andere bril bekijkt. Met zijn genetische gesleutel heeft hij er een behoorlijk potje van gemaakt. Maar hij is nog niet genoeg geobsedeerd door de wetenschap om een echte slechterik te zijn.
Bij Jessica’s moeder Alisa bijvoorbeeld is de manipulatie zo nadelig uitgepakt dat zij behalve net zo sterk als Jessica, zichzelf slecht in bedwang kan houden in geval van irritatie. Dit wordt schitterend en ondubbelzinnig geïllustreerd wanneer ze een piano aan gort rost als ze zich onvoldoende kan concentreren op haar spel. Over last van bijwerkingen gesproken… Dat maakt haar gevaarlijk, absoluut, maar ze bedoelt het niet slecht dus ook zij is niet gekwalificeerd voor schurk.
Hoe dan ook is wat Jessica op haar bord krijgt tragisch, want aan de ene kant heeft ze haar moeder terug, maar ook aan haar de zware taak moesje in bedwang te houden en de omgeving te beschermen tegen haar uitspattingen. Dat blijkt moeilijker dan nodig omdat moeders ook moet worden beschermd tegen vooroordelen, onbegrip en aanvallen van diezelfde omgeving.
Want ondanks dat Jessica steeds het grote plaatje voor ogen heeft, haar keuzes afweegt, er voor iedereen is, alle ballen hoog en (bijna) iedereen in leven houdt, denkt de rest op hun manier te weten wat het beste is, maar denken ze daarbij iets te veel aan zichzelf. Er is er in ieder geval niet die het kan opbrengen blij te zijn voor haar zijn dat ze haar moeder terug heeft. Echt, als ik zulke ‘vrienden’ had, dan zou ik ook gaan drinken.
Helemaal met de kennis dat haar dierbaarste persoon het nog het meest heeft laten afweten: Trish. Volgens haar is Alisa een soort pitbull die afgemaakt moet worden. En dat terwijl het op haar aandringen was om die hele beerput open te trekken om Jessica’s geschiedenis te gebruiken voor een verhaal in de hoop op een journalistieke carrière.
En zo heb je als ware superheld, want dat is Jessica, met zo’n omgeving niet eens een echte bad guy nodig om gedwarsboomd te worden.
Die altijd-plank-misslaande-Trish zou ook echt een draak van een schurk opleveren.
M'n andere Netflix Marvel blogs, het is inmiddels een ding, vind je hier:
The Punisher - En de superschurk in wording
The Defenders - Superhelden-kwartet
Iron Fist - Ijzersterk staaltje gemiste kans
Dit artikel delen? Dat kan hoor:
Reactie schrijven