Het eerste seizoen van 13 Reasons Why vind ik geweldig. Een meeslepend en afgerond verhaal met een hele duidelijk een zinvolle boodschap dat behoorlijk indruk op mij heeft gemaakt. Een tweede seizoen leek mij niet echt nodig. Maar toen dit toch door Netflix werd aangeboden heb ik, uit angst om iets magistraals te missen, dit toch maar opgezet. En nu heb ik spijt, want een 13 Reasons Why de 2e is volgens mij ook echt niet nodig.
Vanaf hier volgen de nodige SPOILERS
De soort-van rode draad door de serie is de rechtszaak die moeder Olivia Baker (en vader trouwens, maar die is er bijna nooit??) tegen de school aanspant. Elke aflevering lijkt vooral te draaien om de persoon die die dag plaatsneemt op de getuigenbank en wat hij of zij met Hannah had. Een hele saaie invalshoek vergeleken het volgen van de verslagen Clay uit seizoen één die de tapes van Hannah beluistert. Hoe hij wat hij te weten komt ervaart en matcht met zijn eigen herinneringen en zo min of meer het leven van Hannah Baker herbeleeft.
Maar dan nog is het volgens mij niet nodig dit tweede seizoen zo vol te proppen met nutteloze zijstraten. Ik kan me voorstellen dat een echte rechtszaak ook volgeladen is met informatie die achteraf overbodig blijkt, maar van een dramaserie hoop ik dat waar ik mee wordt geconfronteerd elkaar zo opvolgt dat je geboeid blijft. Maar door te veel ‘ruis’ is een geboeide blik bij mij echt uitgebleven.
Door het uitmelken van de relatie tussen Zach en Hannah bijvoorbeeld. Hoewel dat het onverwacht was dat Hannah en Zach elkaar ontmaagd hebben, heeft het geen invloed op het verhaal of mijn indruk van deze tieners. Had dat Hannah dan ongeloofwaardig moeten maken? Dan had het misschien van betekenis kunnen zijn maar dan hadden de makers aan de slag gemoeten en deze “verdachtmaking” plausibel maken door te laten aansluiten met verhalen van andere getuigen of herinneringen of zoiets. Nu is het een soort eilandje informatie in de categorie: Nou en?
In elke aflevering staat dus een andere persoon centraal, maar doordat niemand echt een sympathie-troef krijgt toebedeeld, heb ik ook met niemand echt meegeleefd. De liefde en bewondering die ik had voor Clay en Hannah is trouwens ook helemaal weg. Sterker nog, wanneer de overleden Hannah in Clays hoofd komt spoken is ze nog geen flard van de gevatte Hannah die ik kende. En omdat “Klei” haar maar niet de juiste vragen stelt zijn hun gesprekken zinloos en saai en hadden die praatjes er ook beter niet kunnen zijn.
Dat geldt ook voor die enorme hoeveelheid karakters die er een beetje bijhangen. Skye, die vrouw die bij Olivia in huis komt waar ik niet eens van heb onthouden hoe ze heet, de coach van het honkbalteam, het zijn allemaal flutpersonages die alleen maar in de weg lopen van waar het wel om had kunnen draaien.
De ontwikkeling die Tyler doormaakt waardoor hij zelfs raakvlakken met Hannah lijkt te hebben bijvoorbeeld. Het thema dat de geschiedenis zich herhaalt lijkt mij een interessante invalshoek en had de boodschap die seizoen 1 zo van de daken schreeuwde weer kunnen overbrengen. Dat begin is er volgens mij zeker, maar de “aanval” die Tyler over de streep trekt, vind ik veel te abrupt. Zeker als je dat vergelijkt met hoe Hannah uiteindelijk over de streep is beland en hoe subtiel en opbouwend dat is gegaan. Het is ook helemaal niet duidelijk waarom Tylers aanvaller Monty zo lang heeft gewacht met zijn daad. In feite hoorde hij gewoon in het groepje flutpersonages. Dat hij een minimale uitleg krijgt in de laatste aflevering betekent nog niet dat zijn actie, die op zich hartstikke schokkend is, de climax bewerkstelligt die er bij betere uitwerking best wel had kunnen zijn.
Eigenlijk is het me niet eens duidelijk waar deze serie überhaupt over gaat. Gerechtigheid voor Hannah? Het rouwproces van Clay, of Olivia? De zaak tegen Liberty High? Jessica’s verhaal? Wie-o-wie bedreigt de getuigen met stenen, briefjes en polaroids? Of hoe raak je als tiener van het pad? Het zit er allemaal een beetje in waardoor je eigenlijk door de bomen het bos niet meer ziet. Dan zijn er nog een aantal behoorlijk zwaarbeladen onderwerpen zoals het op straat belanden en drugsgebruik, onderaan de ladder staan in het systeem en dat eeuwige gepest op scholen.
Daar had mijns inziens meer aandacht aan geschonken kunnen worden dan bijvoorbeeld aan het gerampetamp van Zach en Hannah. Eigenlijk heb ik het gevoel dat dit soort nietszeggende extra’s erin zijn gepropt om maar dertien afleveringen vol te kunnen maken. Natuurlijk is dat leuk voor een serie die 13 Reasons Why heet dat deze ook dertien afleveringen telt, maar op deze manier is het vooral een hele lange zit.
Ik zal ook daarom dit blog niet nog langer maken en het bij deze redenen houden in plaats van door te gaan tot de dertien. (Hoewel dat makkelijk kan.) Ik denk dat ik ook onderbouwing genoeg heb om het derde seizoen dat al aangekondigd is te skippen of pas te kijken wanneer iemand die ik mijn ziel zou toevertrouwen mij vertelt dat dit de moeite waard zou zijn.
Ik ben namelijk wel even afgeknapt, gezien seizoen twee het aan een reden om te kijken ontbreekt.
Is het verd*mme toch nog een muffe high school-serie met tieners en hun sores geworden die er volgens mij net zo goed niet had kunnen zijn.
Lees ook mijn blog over de eerste: Thirteen Reasons Why - FML 4-ever
Dit artikel delen? Dat kan:
Reactie schrijven
Mck (donderdag, 28 juni 2018 10:35)
Hm niet duidelijk waarom de aanval van Monthy zo lang op zich liet wachten? Tyler was een tijd weg van school in een kamp. Dus dat kon niet eerder? Staan wel meer dingen in je blog die je niet door hebt of niet snapt..
Sonja (donderdag, 28 juni 2018 10:53)
Hallo Mck (?). Ik vind zelf dat Monthy dat wel meteen had kunnen doen toen Tyler de foto's op Facebook had geplaatst. Als je zo kwaad bent dat je tot zoiets in staat bent vind ik dat raar dat je dat een half jaar uitstelt. Je hoeft het natuurlijk helemaal niet met me eens te zijn maar zeggen dat ik "wel meer" dingen niet snap zonder te onderbouwen vind ik best lame.