Dat tweede seizoen van Chilling Adventures of Sabrina op Netflix vind toch ik niet zo. Ondanks dat er eigenlijk best veel leuks, spannends en smeuïgs in zit, vind ik de manier waarop dit mij getoond is nogal uit balans. Eerst is de verveling zowat nabij, vervolgens gaat het allemaal plots zo hard dat het niet eens meer hard kan aankomen.
SPOILERS in de nabije toekomst
Want nadat Sabrina het “Boek van het Beest” heeft getekend, omarmt ze haar 50% heks en dat gaat er in eerste instantie knap saai aan toe. Zeg gerust: ‘boring as hell’. Op de academie wordt dan wel de Leer van de Duivel onderwezen, maar het lijkt er wel een willekeurig highschool-drama waarin het vooral draait om wie de hoofdrol in het toneelstuk speelt en de hunk van de bovenbouw scoort.
Omdat het Sabrina eigenlijk met alles meezit en ze op de heksenschool vrij rap tot de elite behoort, schaakt zij zonder veel moeite de populairste jongen. Ondertussen stapt haar ex-vriendje Harvey over op Sabrina’s bff Roz. Ik weet het: deze serie gaat over chilling adventures, toverspreuken en wezens uit de hel, maar dat van het ene op het andere moment uitruilen van liefjes tussen beste vrienden vind ik nogal ongeloofwaardig. En dan gaat het ook nog allemaal veel te makkelijk.
Maar dan, terwijl de tiener-issues* een beetje voortkabbelen, explodeert uit het niets, simsalabim, een soort bom waarvan je niet wist dat-ie er was. Sabrina heeft namelijk, omdat ze wat lullige trucjes heeft uitgevoerd, waarvan de samenhang mij onduidelijk is, onbewust de profetie vervuld. Daardoor zou ze zelf niemand minder dan het Kwaad van het Kwaad voorstellen en zoveel heksenpower bezitten dat ze de regen aan en uit kan zetten. Lilith (aka MissWardwell) moet van Satan opzouten zodat Sabrina haar plaats om naast hem te regeren in de hel kan innemen. En hij is ook nog eens haar biologische vader. Net zoals God die van Jezus zou zijn. En dat dan allemaal terwijl Sabrina's leven vlak daarvoor nog om het heksenequivalent van Valentijnsdag draait.
Zodoende valt die hele profetie-poeha, ondanks dat dat soort zaken mij heus enorm aanspreken, eerst ineens uit de lucht en vervolgens nogal rauw op m’n dak. Het ontketenen van al die hel en verdoemenis voelt als het gevolg van toeval in plaats, zoals in het eerste seizoen, een geraffineerd spel. En dat vind ik echt doodzonde.
Het karakter Miss Wardwell is er naar mijn idee ook maar doorheen gejast. Onterecht, want naast dat ze veel invloed heeft op de ster van het spel Sabrina, is ze ook nog de eigenlijke “mevrouw Satan” die bijvoorbeeld per ongeluk verliefd is geworden op een sterveling. Een uber no-go voor een vrouw van haar statuur en afkomst, maar wel een gegeven dat volgens mij een donders interessante ontwikkeling voor haar personage had kunnen betekenen.
Dat had ik haar (naast die sterveling trouwens) toch zeker gegund. En mezelf als kijker dus ook.
Ik hoop in het reeds aangekondigde derde en vierde seizoen echt op een betere dosering, meer motivatie van karakters en gewoon heldere uitleg van wat er allemaal aan de hand is. Want, ik zeg het maar nog een keer, in een oogwenk veranderen van heksenpuber in de meisjes-Satan, dat is echt niet niks.
Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
**Begrijp me niet verkeerd, de positie van de vrouw binnen een religie en transgender zijn, zijn helemaal geen muffe onderwerpen. Maar wel op de manier waarop ze in dit tweede seizoen zijn belicht.
Mijn andere blog over Sabrina's Chilling Adventures lees je hier:
Chilling Adventures of Sabrina - Iets voor als het even nog geen Halloween is
En mocht je nou nog andere blogs willen lezen over het paranormale, dan zijn deze misschien wat voor je:
The Haunting of Hill House - Veel meer dan alleen een horrorserie
O.A - Ontzettend Anders, maar wel in een groepje
Stranger Things - Thuiskomen voor de kinderen van de jaren tachtig
Artikel delen? Dat kan:
Reactie schrijven