Na De 12 van Oldenheim nu dan een tweede in de reeks, namelijk: De 12 van Schouwendam. En deze serie gaat niet door waar de 12 van Oldenheim stopt, maar speelt in een ander oer-Hollands gehucht met een op-het-eerste-gezicht onverklaarbaar mysterie, een flinke berg potentiële verdachten en genoeg verse slachtoffers.
- SPOILERS -
En ik meen het, niet verder lezen als je nog niet gekeken hebt!
Omdat ik er bij de 12 van Oldenheim zo genadeloos ingetuind ben, ben ik bij het kijken van de 12 van Schouwendam vastberaden niet te veel naar mijn emotie te luisteren maar juist extreem goed op de feiten te letten. Dit om hopelijk nu wel tijdig de schuldige aan te kunnen wijzen. En dat is me best tegengevallen. Niet omdat de serie niet enorm boeiend is en geen blik acteurs opentrekt waar ik echt heel graag naar kijk. Nee, het is op een hele goede manier, gewoon keihard werken voor de amateur-speurneus op de bank.
Want hoezo staat Maud op de poster als ze toch al meteen het loodje legt? En waarom komt dat schilderij van de vader van die rotjongens Van Pallant steeds in beeld en is dat ook nog eens de kop van Pierre Bokma? Ook riekt het hele Pools-zijn van de vrouw van Pim naar allesbehalve toeval. En zo komt tijdens het kijken de ene na de andere vraag opzetten waardoor alles steeds ingewikkelder wordt.
Op het laatst heb ik dan maar al mijn geld op “de vrouw van de gymleraar” gezet. Ondanks mijn voornemens enigszins objectief te blijven, is deze beschuldiging toch gevoelsmatig ontstaan toen ze op psycho-gekwalificeerde toon Tessa vertelde dat Olaf Witte verantwoordelijk moest zijn voor de dood van haar man Leo. Dus goed gegokt, maar zonder degelijk gemotiveerd antwoord van mijn kant. Want eerlijk gezegd had ik geen idee, het konden er zo veel zijn.
Er komt ook zoveel boven water. Verstopte homoseksualiteit, een buitenechtelijke relatie, huiselijk geweld, zelfs postnatale depressie. En dat is misschien erg veel, het rolt allemaal als een trein. Behalve de laatste aflevering dan met de grote ontknoping. Of de grote ontknopingen. Daar heb ik toch een trein gemist.
Niet de aanleiding van het complot, want die wordt middels uitleg achteraf juist heel helder. Maar ik denk wel dat ik het als kijker net iets leuker had gevonden wanneer daar nog meer naar was gehint naast Van Andels: "Jij speelt Olaf te zijn", in plaats van de meeste opheldering zo te bewaren voor achteraf. Je weet wel, zodat je vanaf de bank, bij het zien van een bepaalde gebeurtenis opeens zelf wat losse eindjes aan elkaar weet te knutselen. Zo van: “Ah, daarom keek nep-Olaf zo en zo naar Sophie”, terwijl je je handen voor je gezicht slaat en van schaamte door de grond zakt.
Maar het proces waarin Sophie(‘tje) verandert van een vrouw in rouw naar een angstaanjagende getrainde seriemoordenaar is mij echt ontgaan. Ik heb niet gezien hoe zij nou van een miskraam op een kerkhof is getransformeerd in de psychopaat die zo stuk in haar hoofd is dat ze koelbloedig en met met meerdere messteken Maud heeft vermoord. Dus dat voelt voor mij een klein beetje onaf.
Dat ze daarna de smaak te pakken heeft gekregen en er meerdere moorden volgen kan ik makkelijker begrijpen. Wraak schijnt vaak zoet te zijn en vraagt dan vaak om meer. Dus denk ik dat ze dan toch ook Jose de Haan nog had moeten grijpen. Of het in ieder geval wat beter had moeten proberen. Sowieso omdat Jose nummer 1 op de kill-list is, maar vooral omdat nu bekend is hoe psychotisch Sophie is. Dus waarom zouden we haar dan niet nog even in actie mogen zien?
Dus wat mij betreft had er nog makkelijk een aflevering bij gemogen. Of twee. Eentje voor mij, maar minstens een voor Sophie.
Voor meer blogs over Videoland Originals lees ook:
De 12 van Oldenheim - Geen 13 in dozijn
Nieuwe Buren seizoen 3 - Zoete koek tot de voorlaatste hap
Nieuwe Buren seizoen 2 - Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Artikel delen met de wereld? Dat kan:
Reactie schrijven