The Witcher - Ik vind er geen reet aan

Ik vind echt geen reet aan de fantasy-serie The Witcher van Netflix. Omdat er meerdere aspecten zijn waarom ik er geen reet aan vind, heb ik een top vier gemaakt met een selectie van redenen om niet het tweede seizoen van The Witcher te gaan kijken.

S    P O   I L E   R S

1. The Witcher is niet leuk. En dan bedoel ik personage Geralt of Rivia zelf. Als ik het goed heb begrepen moet hij een gevoelloze heks-man voorstellen die moordt voor geld om te overleven in een gure, barre wereld. Dat is blijkbaar (heb ik horen zeggen) trouw aan de boeken en de games. Maar ondanks die zogenaamde ongevoeligheid loopt hij wel op een vervelende manier de moraalridder uit te hangen. Dat vind ik niet lekker rijmen. Ik kan me ook maar moeilijk voorstellen dat hij zo zonder spark in die boeken (die ik niet heb gelezen) is omschreven. Tel daarbij op dat hij nul gevoel voor humor heeft en voilà: een saaie veel te afgetrainde mopperpot waar ik dus niks mee heb.*

2. The Witchers belangrijkste tegenspeelster is niet leuk. En dat is zonde want Yennefer is in het begin volgens mij nog bomvol potentie: in de steek gelaten door familie omdat ze niks waard zou zijn, blijkt heftige aanleg te bezitten om de magie te bespelen en is dan ook nog half-elf. Wat kan daar nou misgaan? Maar ze ruilt haar baarmoeder tegen een knap uiterlijk en maakt er vervolgens haar queeste van om diezelfde baarmoeder asap terug te krijgen. Serieus? Ze knipperde niet eens toen ze hoorde dat haar uterus de prijs was voor een rechte ruggengraat en een gezellig smoeltje. Waar komt die vurige kinderwens zo post-make-over dan vandaan? Door het gebrek aan motivatie een gebrek aan sympathie van mij naar haar.

3. The Witcher is zo traag. Want als die Witcher een gesprek aangaat, dan duurt dat zo een lichtjaar. De cinematografie is volgens mij mooi genoeg en die hele fantasy-wereld is visueel misschien niet super origineel maar wel gewoon mooi om te zien. Daar ligt het niet aan. Maar wanneer elke conversatie zo moeizaam vooruit sjokt, geeft dat mij het gevoel naar een registrerende diavoorstelling te kijken in plaats van een drama.

Die gesprekken kunnen grof geschat door mij ook in de helft van de tijd. Dan zou de overgebleven tijd voor opheldering omtrent punt 4 gebruikt kunnen worden. Want:

4. The Witchers grote verhaal geloof ik niet. De wetten van de wereld zijn me niet helder. Terwijl dat volgens mij juist zo goed kan zijn aan tv: dat je zomaar een andere wereld ingezogen wordt waar het niet uitmaakt hoe ver die van je eigen bubbel staat omdat de regels helder zijn en je begrijpt en accepteert hoe de boel daar in elkaar steekt. Maar The Witchers universum vind ik maar een gekke plek met rare regels. De “verrassingsbaby” lotsbepaling bijvoorbeeld. Want hoezo krijg je het kind van een ander als je een goede daad verricht? Betekent dat in die wereld bijna niemand door de eigen ouders wordt grootgebracht? Want ja, een goede daad, die flik je zo. Je houdt de deur voor iemand open, wijst hem de goede richting en pats boem: je zit met een kind opgescheept? Op zich wel handig, Yennefer? Reik de helpende hand en bye-bye avondjes in de kroeg: hallo slapeloze nachten! (Maar je krijgt er zoveel voor terug ;) )

Het mag duidelijk zijn: Ik snap de wereld niet, ik snap de personages niet en het trage tempo verveelt me. Voor mij geen tweede seizoen van The Witcher. 

Even mijn eigen lot bepalen, hoor. Ik vind er namelijk geen reet aan.

*Gelukkig is er nog de bard die om Geralt heen hangt die af en toe nog voor een luchtig knipoogje zorgt.

Op de hoogte blijven van nieuwe blogs?

Volg me dan op: Facebook 

En op: Insta

Artikel delen? Dat kan: