Vanochtend zat ik bij de zwemles van mijn dochter met mijn telefoon te spelen en zag ik een essay van Rutger Bregman waarvan ik nu denk dat meer het zouden moeten lezen: Nee, je bent niet goed zoals je bent. Hij bespreekt daarin het concept morele ambitie en legt uit hoe belangrijk het is dat je je talent gebruikt om de wereld beter te maken.
Ik doe dat dus niet.
Ik ben editor geworden omdat ik monteren leuk vind. Voor mezelf. Natuurlijk ook om de boterhammen en onze hypotheek mee te betalen, maar het is in eerste instantie dat wat ik leuk vind om te doen.
Maar soms is iets monteren niet alleen leuk. De documentaire The Future of Food vertelt zo’n belangrijk verhaal, dat is meer dan leuk om te maken. Het geeft ook een gevoel van nut te zijn*.
Nu weet ik dat ik in mijn vakgebied, de inhoudelijke montage, veel gedaan heb voor deze film. Qua morele ambities vooraf viel het best wel mee.
En toch ben ik achteraf gezien trots op mijn bijdrage omdat dat belangrijke verhaal dat ik mocht monteren, namelijk: dat wij mensen een antwoord moeten vinden op de belangrijkste vraag van dit moment die luidt “Hoe houden we de aarde groen en leefbaar en zorgen we ervoor dat er genoeg voedsel is om de groeiende bevolking te voeden?", luid en duidelijk overkomt.
Bovendien werd ik zo blij van me nuttig voelen, dat ik na de montage van deze film een goedbetaalde baan heb afgeslagen die wel goed was voor mijn carrière maar niet zozeer voor de wereld.
En nu ik hoor je al denken: "Denk je nu dat je Greta heet of zo?"**
Nee, dat niet. En ik ben ook zeker geen Lucia Coulter of een van die andere superhelden die Bregman aanhaalt (en echt veel te hoog gegrepen zijn voor klootjesvolk zoals ik).
Maar ik denk wel dat het goed mogelijk is dat wat de film suggereert (dat het antwoord niet te vinden is in een van de kampen waar we nu mee te kampen hebben) hedendaagse superhelden met die morele ambities zal inspireren en ze kan helpen het verschil te gaan maken.
Dus ga ‘m alsjeblieft kijken. Bijvoorbeeld bij de nationale premiere op 17 oktober als onderdeel van de World Food day Show in pakhuis de Zwijger.
Dan heeft toch ook mijn leven zin gehad. Helemaal als jij een van die superhelden bent.
*Natuurlijk denk ik dat het brengen van entertainment en daarmee mijn werk als editor van belang is. Minder belangrijk dan het redden van de planeet, maar wel belangrijk om bijvoorbeeld niet totaal door te draaien tijdens een lockdown vanwege een veel te lang durende pandemie. Daarover lees je meer in dit blog: Gotham “Wegens corona” een goede plek om te zijn.
**Wanneer ik op sociale media zeg dat ik deze week niet een, maar twee keer naar de sportschool ben geweest ik op 12 veren in mijn reet kan rekenen. Als ik zeg dat ik geloof dat ik een significante bijdrage heb geleverd aan een film die gaat helpen met het beantwoorden van een de belangrijkste vragen van het moment, dan loop ik het risico om arrogant genoemd te worden. Wat is dat toch? Ja, een andere discussie, maar toch.