14. juni 2021
Een tijdje terug zag ik op Netflix de op waarheid beruste serie The Serpent. Nou ja, ik zag ‘m eigenlijk dik twee maanden geleden. Maar ondanks dat ik daar destijds best iets van wilde vinden, was het vooral dat het me allemaal zo dwars zat, dat de woorden niet kwamen. Eerlijk is eerlijk, ik ben een huilebalk, maar dit verhaal is echt zo ontzettend erg en naar, en dat het ook nog echt is maakt dat de juiste woorden er misschien wel helemaal niet voor bestaan.
05. december 2019
Ondanks dat het steeds over ongeveer hetzelfde groepje monarchisten gaat, lijkt elk seizoen van The Crown toch een heel ander onderwerp te hebben. En het onderwerp van het derde seizoen lijkt mij: doek die tent op. Please. Al was het alleen maar voor die arme Charles. Want als je nog niet al een antimonarchist was, dan heb je een grote kans dat je er een wordt na het kijken van het derde seizoen van The Crown op Netflix.
11. november 2019
The Deuce van HBO gaat over een tijd waar de maffia in New York zo goed als de dienst uitmaakt, de politie corrupt is en de hoeren en masse op straat werken. En dat is hoe het is. De verhoudingen in het nachtleven zijn helder, en de meesten maken er op hun manier maar gewoon het beste van.
23. september 2019
Hoewel het verhaal, lees ik achteraf, op sommige punten best wat verschillen vertoont met de uitleg op Wikipedia (sorry, ik moet naast tv kijken ook gewoon werken dus haal even snel mijn info daarvandaan), geeft Narcos Mexico op Netflix een uitgebreide kijk op de cocaïnehandel vanuit Mexico en Colombia naar de Verenigde Staten en het ontstaan van het Guadalajarakartel. Dat is hartstikke spannend en in grote lijnen een waargebeurd verhaal.
01. februari 2018
Manhunt: Unabomber van Discovery op Netflix gaat over wat er vooraf is gegaan aan en vlak na het erbij lappen van de bommenbouwer die zijn explosieven verstuurde via de U.S Mail. In eerste instantie gaat dat veel over carrièretijgers bij de FBI die andermans ideeën belachelijk maken of toe-eigenen in geval van succes. Dat is wrang en heeft bij mij een gevoelige snaar geraakt.
09. december 2016
Het afgefikte huis van Pieter Menten, dat stond in dezelfde straat als mijn kleuterschool, heeft lang gefunctioneerd als kinderspeeltuin en meetingpoint voor de enkele hanggroepjongeren uit het Blaricum van de jaren tachtig. Het was, denk ik, de enige plaats in het dorp waar graffiti te vinden was. Die ruïne was een spannende plek, ik kan me nog een wedstrijdje herinneren wie het verst de kelder in durfde en er gingen verhalen rond dat er dode nazi-geesten rondzwierven.
