Ondanks dat ik bij de cold open van aflevering 1 dacht: O jee. Dit heb ik al gezien maar dan beter*, heeft de eerste aflevering van Queen of the South te zien op Netflix zich voldoende hervat voor mij om de rest van het verhaal over Teresa Mendoza te willen zien.
CUIDADO, SPOILERS
Met manlief Guero de pijp uit dankzij het drugskartel waar hij voor werkte en een spannend boekje met cijfers dat hij heeft nagelaten dat geruild moet worden voor bescherming begint hoofdpersonage Teresa Mendoza’s overlevingsverhaal. Ze wordt hierbij moed ingesproken door een versie van zichzelf die in de toekomst, zo vertelt de cold open, aan het roer staat van dat drugskartel.
In het heden vertoont het machtige kartel ook zwakheden omdat het echtpaar dat het heeft opgebouwd, niet meer op een lijn(tje) ligt. En daar ligt Teresa’s kans. Dankzij haar vindingrijkheid, de hulp van kartel-soldaat Jamie, en bovenal boze echtgenote Camilla die er alles voor over heeft om haar man te dwarsbomen, glipt ze overal steeds net doorheen.
En dat erdoorheen glippen is volgens mij waar deze serie om draait. De dood in de ogen kijken maar door subtiele omstandigheden er net aan ontsnappen. Door diezelfde omstandigheden net de juiste figuren ontmoeten die later waardevol blijken. En door schade en schande wijs worden, en kennis en ervaring opdoen in de drugswereld tussen Mexico en de VS. En dat gebeurt in een flow die niet alleen snugger is, maar ook met een zekere durf lijkt te zijn gemaakt.
Achteraf gezien zijn er namelijk specifieke voorvallen die niet helemaal kloppen. Of misschien zelfs helemaal niet. Want hoezo zou Chino de net gestolen drugs op klaarlichte dag op zijn salontafel versnijden met een koptelefoon op? Een koptelefoon? Hierdoor is hem uitschakelen wel erg makkelijk. Snap ik achteraf. Maar op het moment dat ik het zie gebeuren vraag ik me niks af en zit ik juist helemaal in het verhaal waarin het rete-spannend is wat Brenda gaat doen nu haar man voor haar ogen is afgeblaft en ze met haar zoontje moet vluchten.
En ondanks dat er in de continuïteit af en toe wat mis lijkt te gaan, duwt ook daar het verhaal je daar met gemak aan voorbij. Ik heb wel gezien dat Jamie in een Ford stapt en vervolgens in het interieur van een andere auto zit, ook dit heeft niks voor me afgeremd. Maar dat gebeurt vanaf dat gedoe met ‘El Santo’ wel.
Dat er steeds doorheen glippen, met een sisser ervan af komen terwijl het volgende probleem zich al aandient waardoor je met gemak voorbij de achteraf-misschien-ongeloofwaardige-situaties vliegt, maakt plaats voor een hele andere manier van vertellen. Niet een manier waarvan je later eens kunt denken: dat was misschien een beetje gek. Maar een waarbij je van tevoren al weet wat er gaat gebeuren. Dus wanneer Teresa contact legt met een gestoorde drugsbaron en er werkelijk niks gebeurt dat je niet al had verwacht denk ik weer: O jee. Dit heb ik al gezien maar dan beter.
Dat veredelde bodyguard Pote een moord bekent tegen vriendin Kelly-Anne en je voor het is uitgesproken al voelt dat de zoon van zijn slachtoffer om het hoekje staat mee te luisteren, helpt ook niet. Of wanneer blijkt dat Teresa’s geliefde Guero niet dood is en zogenaamd al die tijd voor de politie heeft gewerkt, voel ik me meer belazerd dan verrast. En nee, stap niet in die auto, er zit een bom in. Hoe dom denken die makers precies dat we zijn?
Dankzij die flashforward in de cold open van aflevering één weet ik hoe de serie gaat aflopen. En ondanks dat ik me dus al even niet meer even goed vermaak met deze serie, weet ik zeker dat ik het volgende seizoen, dat “wegens Corona” nog even op zich laat wachten, wel ga kijken. Want ik wil nog steeds Teresa's verhaal verder zien. Maar ik hoop wel dat minder te-voor-de-hand-liggend verteld zal worden zodat ik tijdens het kijken niet constant aan zie komen wat er staat te gebeuren.
Voor een positieve beleving van een serie kun je er nu eenmaal beter achteraf er achter komen dat je snugger in de maling bent genomen dan dat je tijdens het kijken zelf steeds een stap verder bent.
* Een matige flashforward in de cold open maakt nog geen Breaking Bad.
Voor meer over drugs, Mexico en kartels:
Narcos Mexico - Wat een verhaal
Narcos seizoen 2 - Geen fictie, want dan had er wel een beter eind aan gezeten
Nu ook met deelknoppen:
Reactie schrijven